Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

ΕΦΙΑΛΤΕΣ


ΕΦΙΑΛΤΕΣ

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΝΥΚΤΟΣ ΠΡΩΤΗΣ

Δεν είμαστε μόνοι. Περικυκλωμένοι από ανθρώπους άγνωστους σε γνωστές παρέες που δεν θυμάμαι. Πρόσωπα που έμειναν θολά στην βιασύνη του χρόνου. Καθόσουν δίπλα μου, φοβόσουν τα περίεργα βλέμματα που έσκιζαν την ψυχή σου. Περίμενες κάτι κακό, ήθελες να προστατευτείς. Δεν μπορούσες να μιλήσεις, μόνο έτρεμες. Έκρυβες το πρόσωπο σου από την δροσιά, την κάπνα και τα λόγια που μουρμούριζαν ακατονόμαστες μάσκες.

Δεν ήσουν πια κοντά μου, βρισκόσουν απέναντι μου, στο άλλο άκρο. Στεκόμασταν πάνω στον γκρεμό, διαφορετικούς, η απόσταση μας χώριζε, ανάμεσα μας το κενό, τίποτα δεν μας ένωνε. Αδυνατούσα να σε φτάσω, να σε πιάσω, να σε προστατέψω από τις παρέες που κάποτε γνωρίσαμε πίσω σου. Το ίδιο πλήθος πίσω μου, περίμενε το επόμενο μου βήμα, στο κενό.

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΝΥΚΤΟΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ

Ξανά μαζί. Σε ένα μέρος που ανακαλύφθηκε στα όνειρα μας, το νησί των ονείρων μας. Μας υποδέχτηκαν οι άνθρωποι της παράξενης χώρας με τα πλούσια φρούτα, τα ψηλά δέντρα, και τα κελαηδιστά ζώα. Ένας τόπος γαλήνης και φιλοξενίας, γεμάτο φιλικά πρόσωπα. Ένα όνειρο που έγινε πραγματικό, για μένα και για σένα.

Ώσπου.

Τρέχαμε, να ξεφύγουμε. Όλα σκοτείνιασαν, ο ουρανός σαν βαρύ μολύβι, τα δέντρα και τα φρούτα σάπισαν, τα ζώα έβγαζαν κραυγές. Οι φιλικοί άνθρωποι εμφάνισαν αιχμηρά δόντια πάνω στα παραλλαγμένα πρόσωπα τους και το σκοτεινιασμένο δέρμα δεν θύμιζε ανθρώπινο. Μας κυνηγούσαν για σκοπούς που τρομάζαμε να παραδεχτούμε, ώσπου βρεθήκαμε στην βάρκα της σκοτεινής θαλάσσης.

ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΝΥΚΤΟΣ ΤΡΙΤΗΣ

Είμαι μόνος, δεν είσαι δίπλα μου. Ένα βαρύ κενό για το πρόσωπο που χάθηκε, το ψάχνω, δεν το αναγνωρίζω, δεν θυμάμαι. Μοναξιά και θλίψη στο μοναχικό μου κρεβάτι, ψάχνω κάποια ανάμνηση, κάποιο δείγμα πως ήσουν εκεί. Που πήγες, πήδησες από τον γκρεμό ή σε πιάσαν τελικά.

Είσαι δίπλα μου. Κουλουριάστηκα στην αγκαλιά σου και αποκοιμήθηκα. Είναι απλά εφιάλτες. Όλα θα πάνε καλά.


Created by Diana Chemeris

Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

4 λεπτά - Παρουσίαση



4 λεπτά - Παρουσίαση


Οι Εκδόσεις Μολύβι και η συγγραφέας Νατάσσα Καραμανλή, παρουσιάζουν το βιβλίο <<4 λεπτά>>, την Κυριακή 10 Απριλίου 2016 στις 19.00 στο "Cafe Θέα/tro" Βασιλέως Γεωργίου 2 Α, Θεσσαλονίκη.

Το βιβλίο αποτελεί ένα συλλογικό έργο, βασισμένο στο ομώνυμο διαδικτυακό project της συγγραφέως Νατάσσας Καραμανλή.

Συμμετάσχει έργο της Diana Chemeris. 32 συγγραφείς μέσα από 32 ιστορίες, καλούνται να απαντήσουν στο ερώτημα <<πόση ζωή χωρά μέσα σε 4 λεπτά?>> Τέσσερα λεπτά, είναι 4 λεπτά ζωής.

Κάθε ιστορία στα <<4 λεπτά>> είναι και μια προσωπική αποτύπωση. Κάθε συγγραφέας είναι μια σχεδία ναυαγημένη στον ωκεανό του δικού του χρόνου. Και έχει μόνο τέσσερα λεπτά για να αντιδράσει. Να θυμηθεί, να κλάψει, να ερωτευτεί. Να ζήσει. Να σας αγγίξει.

Το βιβλίο παρουσιάζει ο συγγραφέας Θεόφιλος Γιαννόπουλος.
Διαβάζουν οι: Μυλόπουλος Νίκος και Δικμάνης Δημήτρης.

Θα μιλήσουν οι εκδότες Μάνος Αμπατζής και ο Ηλίας Ιορδανίδης

Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Μολύβι στις 10 Απριλίου 2016, σε διάθεση από το e-shop του εκδοτικού οίκου

Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

KONZERT


KONZERT

Φα. Φα. Φα. Ντο. Λα. Μι. Λατρεύω το κομμάτι που παίζω. Του αγαπημένου Μπαχ, φέρνει αναμνήσεις από πολύ παλιά. Μια μελωδία ανάκατη με συναισθήματα, γλυκές και ταυτόχρονα θλιβερές. Δύσκολη εμπειρία όταν ήμουν παιδί, ειδικά όταν δεν καταλάβαινε κανένας τι περνάω και τι θέλω να πω.

Σολ. Φα. Μι. Ρε. Ακόμα πιο δύσκολο να βρω την άκρη όταν έγινα ενήλικας, ακόμα πιο δύσκολο να με καταλάβουν οι μεγάλοι. Η ψυχή έμεινε παιδική, ανάμεσα στις συνθέσεις του Μπαχ και λοιπόν μουσικών. Η ψυχή μου αγκάλιασε την διπολικότητα του μυαλού μου και ανασυνθέτει συγχορδίες μαζί με τα μεγάλα ταλέντα, δημιουργώ μουσικές, ακούω τις δικές μου νότες. Τόσες υφέσεις και διέσεις. Κλειδιά του Σολ, του Φα και του Ντο.

Έχω σύντροφο που με αγαπάει. Με στηρίζει, είναι διαφορετικός από μένα, κανονικός, γνωρίζει για μένα και πήρε την ευθύνη. Είναι άντρας με ανάγκες σαν τους άλλους. Με αγαπάει, το βλέπω, γεμάτος υπομονή κάθετε και ακούει τον Μπαχ που παίζω.

Οι συνηθισμένες του δραστηριότητες δεν περιλαμβάνουν κάποια συναυλία ή κάποιο μάθημα πιάνου. Αντιθέτως, περιλαμβάνει μουσική από καφενεία και μάθημα τάβλι. Ο συνηθισμένος άντρας που με στηρίζει λέει πως με αγαπάει, αγαπάει και τις περαστικές γυναίκες στα καφενεία, ενώ πάντα επιστρέφει σε μένα.

Φα. Σολ. Λα. Σι. Λα. Σολ. Mezzo Forte, μετρίως δυνατά. Έτσι τον αγαπώ εγώ. Όσο πάει και δυναμώνει, δυναμώνει. Δυναμώνουν τα νεύρα, οι φωνές και οι νότες. Δεν αντέχω άλλο διέσεις και υφέσεις, ανεβοκατεβάσματα της μουσικής, όπως και της ερωτικής ζωής μου. Δεν αντέχω να ξέρω πως γυρνάει με άλλες, δεν αντέχω να γεμίζει φιλιά τις συνηθισμένες γυναίκες.

Δεν ξέρει από τρέλα, από παράνοια. Γυρνάει και αλλάζει το μυαλό απρόβλεπτα. Τον περίμενα ώρα με τον Μπαχ να παίζει μέσα στο κεφάλι μου, σαν εμμονή. Το διαπασών ανάμεσα στα δάχτυλα μου, λεπτό και μυτερό μεταλλικό, το πιάνο κουρδισμένο. Έφτασε και τα ψέματα συνέθεταν αγέρωχα μέσα στο στόμα του. Φα. Ρε. Ντο. Ρε.

Του επιτέθηκα. Τον μισούσα, του φώναζα. Οι νότες δυνατότερες μέσα στο κεφάλι μου, ανακατεμένα με τα ψέματα και τις κραυγές. Το διαπασών απειλητικό μέσα στο χέρι μου μπροστά στα μάτια του, με εκλιπαρούσε να μην το κάνω. Δεν θα κοιτάει άλλες γυναίκες εκτός από μένα. Ο Μπετόβεν ήταν κουφός.

Ντο. Σι. Λα. Σι. Ντο. Παίζω το αγαπημένο μου κομμάτι του Μπαχ. Αυτός ακούει από τον καναπέ. Οι νότες καλύπτουν τις θλιβερές υποκρούσεις τις φωνής του. Κάθεται φοβισμένα ήσυχος και ακούει, αυτήν την ικανότητα του άφησα. Είναι αργά πια για μετάνοιες. Δεν βλέπει, τα μάτια του τα έβγαλε το διαπασών, άφησε δυο κόκκινα κενά στην θέση τους. Ντο. Σι. Λα. Σι. Ντο.


Created by Diana Chemeris