Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

ΓΕΙΤΟΝΑΣ


ΓΕΙΤΟΝΑΣ

Τον παρακολουθώ συχνά, σχεδόν κάθε πρωί στην απέναντι πολυκατοικία. Παρατηρώ που κάθετε στο μπαλκόνι παρέα με καφέ και ένα σώβρακο, παράξενος άνθρωπος. Φοράει μαύρα γυαλιά, απολαμβάνει τον μεσημεριανό ήλιο ώρες, σαν να μην υπάρχει αύριο. Κάθε μέρα, την ίδια ώρα, είναι εκεί. Μονολογεί, χειρονομεί, τινάζεται. Νομίζω είναι λιγάκι τρελός.

Με παρακολουθεί συχνά. Όταν δεν κλείνω την κουρτίνα, νιώθω το βλέμμα του σταθερό πάνω μου. Παρακολουθεί τις κινήσεις μου όταν του το επιτρέπω, άλλες φορές κρύβομαι από την αδιακρισία του. Είναι νέος άντρας, σαν και εμένα, λιγάκι άξεστος και τεμπέλης. Φτιάξαμε κάποια είδος φιλίας, μυστικά χωρίς κουβέντες, μονάχα ματιές που λένε σιωπηλά ένα ξερό καλημέρα, καφέδες που ανταμώνουν από μακριά και τσιγάρα που διαδέχονται το ένα μετά το άλλο.

Φέρεται παράξενα τελευταία. Τα σώβρακα γίνανε φανταχτερά, φοράει γούνα καταμεσήμερο και ασυνήθιστα καπέλα κρύβουν τον ήλιο από το πρόσωπο του. Είναι μια σκοτεινή σκιά του εαυτού του και με τρομάζει. Νομίζω τρελάθηκε.

Τον βλέπω απέναντι, η μέρα βροχερή, αυτόν δεν τον νοιάζει. Καπνίζει πίπα αυτή την φορά, φαίνεται να είναι γυμνός. Βγήκα με τον καφέ στο μπαλκόνι να τον ανταμώσω, να δω καλύτερα.

Κάτι κρατάει στο χέρι του. Γυαλιστερό και ασημένιο, επικίνδυνο. Με περιεργάζεται έντονα, φαίνονται σκέψεις που δεν πρέπει να ακούσω. Πολύ περίεργος τύπος.

Ανεβάζει το χέρι του, το γυαλιστερό αντικείμενο με στοχεύει. Νομίζω κάνει πλάκα, πως είναι ψεύτικο. Γελάει. Είναι τρελός.

Μπαμ. Η πρώτη βολή με βρήκε στον ώμο. Πριν προλάβω να αντιδράσω και να καταλάβω τι συμβαίνει. Πριν προλάβω να συνειδητοποιήσω τα αίματα και την τελευταία εικόνα.

Μπαμ. Η δεύτερη βολή με βρήκε στην καρδιά.

Created by Diana Chemeris

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου